با سلام مجدد,
موضوع: کنفلیکت تاریخنگاران محترم ما
در بحث "تشخیص کنفلیکت تاریخنگاران محترم ما,
با آنکه هنوز سؤال اول این بحث که عبارت "انگیزهٔ امر موضوع تحقیق" می باشد, پاسخ قناعت بخشی نیافته است, می پردازیم به جزئیات بیشتر در این سوال:
- جناب محترم کاظم در نوشتهٔ مورخهٔ 13 اپریل 2024م. شان می نویسند, که "تاریخ یک پیکر منجمد" نیست (منبع: صفحهٔ دوم, سطر پنجم), در حالیکه در اصل تاریخ صدفیصد یک پیکر منجمد است, در غیر صورت, هر گاه به این اصل پی نبریم, که تاریخ صدفیصد یک پیکر منجمدی است, چطور خواهد توانستیم, در قبال تاریخ تحقیقات میتودیک و علمی تاریخی را انجام بدهیم؟
به گمان اغلب, در این نوشتهٔ شان, جناب محترم کاظم, اصطلاحات "تاریخ" , "علمی تاریخ", "مطالعات تاریخی" و همچو اصطلاحاتی را که هر یک معانی و تعاریف دقیق خود را دارند, به اصطلاح همسایه های ایرانی ما "با هم قاطی پاتی" فرموده اند!
در ضمن جناب محترم کاظم در این نوشتهٔ شان, در صفحهٔ دوم این نوشته, بین سطور هفدهم الی هژدهم آن می نویسند, که:
"قضاوت سالم آنست که از کار های مثبت و مفید به حال جامعه تقدیر و از کار های منفی انتقاد نمود."
بدون شک که چنین برداشت از "تاریخ" و از "علم تاریخ" ما را به یک سمت و سوی می کشاند, که با "علم تاریخ" سر و کار ندارد; زیرا "علم تاریخ" یک وسیله است, فقط و فقط برای آن, تا ما بدان وسیله "همان پیکر منجمد گذشته را" یعنی وقایع گذشته را, به شکل دقیق و علمی, بشناسیم, اینکه آن "وقایع" به نظر "محقق" خوب اند, یا بد, مثبت و مفید به حال جامعه جلوه می کنند, یا منفی و غیر مفید; این همه چیز های دیگری اند, که با بازگوئی و یا دریافت اصلی واقعیت های تاریخی اصلا سر و کاری ندارند, جناب محترم داکترصاحب کاظم عزیز!
جناب محترم داکتر صاحب کاظم, پس در اینصورت, اگر هدف محترم عبدالباری جهانی این باشد, که:
وقایع تاریخ را نمی تواند, یک تاریخنگار به ذم خود, به ذوق و سیلقهٔ خود, نظر به دیدگاهٔ ایدئولوژیک خود و یا نظر به دیدگاهٔ خود راجع به حال و آینده, از نو, یا سر از نو, با به اصطلاح یک نوع "رنگمالی های لفظی" از سر بنویسد, در آنصورت, فرمودهٔ جناب محترم جهانی, به نظر من, صد فیصد درست و بجاست!
جناب محترم کاظم; و اینکه جناب شما محترم می فرمائید که :
علم تاریخ, علم دینامیزم و تحرک است, به نظر من یک اشتباه است; همچنان این برداشت جناب شما از علم تاریخ نیز به نظر من اشتباه است, که جناب شما علم تاریخ را مثل سایر علوم به گفتهٔ شما "در آستانهٔ
یک دینامیزم" می پندارید.
بدون شک که مطالعات تاریخی هر شخص, هرفرد می تواند, دینامیزم و تحرک و تحریک مخصوص خودش را داشته باشد, اما به نظر من, نمی توان علم تاریخ را بطور مثال "رنگ و بوی ایدئولوژیک" بخشید, ادعای مثبت بودن آنرا برای جامعه نمود و در عین حال چنین مخلوط را باز هم "تاریخ علمی و یا تاریخ حرفوی" قلمداد نمود!
زیرا مسلما که "سیاست بازی ها" چیزی دیگری و "علم تاریخ و یا تاریخ حرفوی-علمی" چیزی دیگری می باشد.
ادامه دارد.
با تقدیم احترامات فائقه
حسیب الله
