Ariana Afghanistan Online

​هموطن محترم، عزیز و گرامی جناب صحرائی، پس از تقدیم سلام به شما، برای من جای مسرت است، که جناب شما بلاخره متوجه "بیهودگی اظهارات تان" شدید، ای کاش اندکی وقت تر متوجهٔ این "بیهودگی های کلامی تان" می شدید، تا آنکه اینقدر وقت ما جهت این کار به خرچ نمی رسید، به هر صورت، من هم به حیث حسن اختتام مکالمه با جناب شما یک اهدای کوچکی برای شما دارم، که مرتبط می شود به لفاظی های اخیر شما. برای اینکه این لفاظی های کلامی شما نیز برایتان به یک شکل واضحتر، یعنی همچو یک آئینهٔ قدنما، ظاهر شده بتواند، این اهدا را به شیوهٔ پرداختن فقره ئی به اظهارات شما تقدیم نموده، در عین زمان به حق جناب محترم الله محمدخان نیز دعای خیری می نمایم، که مرا از طریق همچو شیوهٔ "فقره نویسی" به اصطلاح "از شر شما" آسوده گردانیده است. این شما و این هم به اصطلاح "آئینهٔ قدنمای لفاظی های شما":

"جناب حسیب الله خان!"

تبصره: بلی، بفرمائید جناب محترم صحرائی عزیز، باز چه برای گفتن دارید؟

"با وجود آنکه قبلاً هم از بیهودگی صحبت و  مکالمه با شما تذکر داده ام، اما حال احساس می شود که به احترام به خوانندگان محترم باید باز جدی نقطۀ پایان بگذارم."

تبصره: امیدوارم این بار به عهد تان وفا دار باقی بمانید، زیرا هر باری که جناب شما با یک "بیهودگی کلامی" با من وارد صحبت و گفتگو شده اید، وقت ام را تلف نموده است، چنانچه در رویهٔ زشت شما هم تا کنون اندکترین تغیری به مشاهده نرسیده است.

"مسئله این نیست که کی، چه و چقدر می فهمد و یا نمی فهمد، بلکه چه می گوید و به چه منظور می گوید."

تبصره: جناب محترم صحرائی!

مسله ای کی؟ مسله ای چی؟ یعنی کدام مسله؟

در جهان مسائل زیادی وجود دارد، بهتر است، در آینده، مسله ای را که در آن رابطه میخواهید گپ بزنید و یا سخن بزنید، نخست معرفی نمائید، که آن مسله چه است، در غیر صورت خواننده علم غیب ندارد، که بداند، که در چرت و فکری به طور مثال جناب صحرائی چه مسله ای خطور نموده است!

بدون شک، این موضوع مهم است، که "کی، در کدام ساحه، به چه حدی، از یک موضوع مطلع است، بدون شک که این موضوع مهم است، که "کی، چه و چقدر، در کدام ساحه می فهمد"، بدون شک که علم کل را خداوند متعال دارد و ما بنده گان خدا اند متعال به حیث انسان موجودات ضعیفی هستیم، اما در عین حال خداوند متعال برای شعور اهدا فرموده اند، تا ما از شعور خود استفاده ای نیک و مخیر نمائیم، لهذا این مو ضوع بسیار مهم است، که، "کی، چه و چقدر، در کدام ساحه می فهمد"، زیرا تمام عصر و اصول تخصصگرائی به همین اساس استوار است، که یک شخص در یک ساحه به اصلاح "چیزی را، یا چیز های را می آموزد، یعنی چیزی های یاد می گیرد، یعنی چیز های را می فهمد"، پس جناب محترم صحرائی، چه کسی به شما گفته است، که نمیدانم، "این مسله مهم نیست، که کی،  چه چیز های را، تا به چه حد و اندازه ای می فهمد"، چه کسی به شما چنین چیزی "بی هوده" را گفته است، که شما نیز همچو یک "بوده گی" را در اینجا می نویسید؟

آیا شما متوجه هستید، که چه می نویسید، یا اینکه من شما را متوجهٔ اظهارات "بی هوده ای تان" بسازم؛ آیا شما میدانید که "هوده" چیست و "بیهوده" چیست؟ پس لطفا در آینده قبل از آنکه اصطلاح "بی هوده" را در پیام زشت تان بگنجانید، لطفا نخست معنی و یا معانی دقیق اصطلاح "هوده" را فراگیرید، تا خدای ناخواسته همچو همقطاران و همفکران تان به "فقر دانش" متهم نگردید!

منظور چیست؟ بدون شک که منظور هر شخص مرتبط به اظهارات همان شخص می باشد! در اینجا من می توانم فقط و فقط از منظور شخص خودم حرف بزنم، که منظور من "روشنگری" است، بطور دقیقتر در همین موضوع موجوده، منظور من این است، که بلخصوص جناب محترم صحرائی و همفکران و همقطاران شان بدانند، که یک چیزی به اسم "ستراتیژی زبانی کشور ها" و "پالیسی زبانی کشور ها" وجود دارد؛ کشور ایران نیز در قبال افغانستان عزیز ما و حتی در سطح منطقوی، یک "پالیسی زبانی" و یک "ستراتیژی زبانی" دارد، که بدان وسیله اهداف اقتصادی-سیاسی خودش را تعقیب می نماید!

منظور من این است، که یک چیزی، یا چیز های تحت عناوین "آله سازی دینی" ، "آله سازی و یا افزار سازی مذهبی" وجود دارد، که برخی از کشور ها، از ورای "ابزار ساختن دین و مدهب" نیز علایق اقتصادی-سیاس خود شانرا تعقیب می کنند، چنانچه بطور مثال کشور ایران، همچنان کشور پاکستان در تلاش آن که در داخل افغانستان عزیز ما، به وسیله ای "ابزار سازی های "مذهبی" و "دینی" علایق اقتصادی-سیاسی خود شان را تعقیب و پیاده نمایند!

امید منظور من، که فقط و فقط جنبه ای "روشنگری" و "خردورزی" را در قبال دارد، فهمیده شده باشد!

حالا می آئیم بالای "منظور جناب محترم صحرائی، جناب محترم غلام حضرت، جناب محترم احمد آریا و نمی دانم که، و که، ؟

جناب محترم صحرائی، آیا منظور شمایان، با این همه لفاظی های مضحکی که در اظهارات تان به مشاهده میرسد، پرده پوشی از موجودیت "پالیسی زبانی کشور ایران در قبال افغانستان"، "پرده پوشی از موجودیت ستراتیژی زبانی کشور ایران در افغانستان و منطقه"، "پرده پوشی از افزار سازی مذهبی کشور ایران در داخل افغانستان است و یا خیر؟

لطفا در رابطه پاسخ صادقانه بدهید!

"از جانب دیگر این به اصطلاح "میدیا" که در اختیار شماست، برای چه است. از تفصیل می گذریم،"

تبصره: جناب صحرائی آیا همین میدیا محترم ملی ما در اختیار شما هم نیست؟ بدون شک که است، پس این حرف اضافی شما برای چیست؛ آیا بجای سپاسگذاری، میخواهید یک ادعای باطلی را داشته باشید، که گویا این میدیا ملی ما در اختیار شما و همفکران و همقطاران تان نیست؟

تفصیل تان چه خواهد بود؟

جناب محترم صحرائی، لطفا در آینده با چنین لفاظی های بی جا و زشت، ناسپاسی تانرا از چنین یک پورتال محترم ملی ابراز ندارید، که چنین اظهارات نا متعادل جناب شما زشت و نازیبا به مشاهده می رسد!

" آنچه به فهم و نا فهم مرتبط بوده می تواند، می خواهم برای شما و به حضور خوانندگان محترم اعلام  دارم که: می دانم آنچه را که نمی دانم، بی نهایت است. من آن فهم نا چیزی اگر داشته باشم، به شما برای دریافت کدام منفعت عرضه نکرده ام."

تبصره: بدون شک که همه ای ما انسان ها موجودات ضعیفی هستیم، چنانچه هیچ کسی را" اقلا من شخصا ندیده ام، که ادعای "فهم زیاد" را کرده باشد، چنانچه من خود نیز هر روز از بزرگان محترم یک حرفی نوی، یک موضوعی جدیدی را می آموزم؛ اما با آن هم نمی‌دانم چرا جناب صحرائی موضوع "دریافت کدام منفعت" را در اینجا وارد اظهارات خودش نموده است، آیا جناب محترم صحرائی می خواهد، که جهت این همه به اصطلاح "گستاخی های خودش و همفکران و همقطاران وی، برایشان کدام پولی هم بپردازیم، که بی جهت به دیگران اتهام می بنند؛ و یا چه؟

"مهارت شما که از هر چه یک گپ بسازید."

تبصره: جناب محترم صحرائی، بی مهارتی شما در این است، که درست متوجه نیستید، که "در هر چه یک گپ است"، اما شما از آن گپ مطلع نیستید، زمانیکه کسی همان گپ را برایتان بگوید، بالای همان شخص قهر می شوید، حتی برخی اوقات از قهر زیاد، بالای همان شخص اتهام و حتی اتهاماتی نیز می ببندید، که چنین رویه و رفتار نامتعادل شما یک برخورد زشت اجتماعی نیز محسوب می گردد.

"جالبتر اینست که شما حال از کوچه و بازار و سر چوک کابل حرف می زنید."

تبصره: جناب محترم صحرائی عزیز، من به اصطلاح "قیل و قال" و "غالمغال" و "شور و فریاد" بی جای جناب شما را، البته از ورای "حس آمیزی" به حالت صوتی سرچوک تشبیه نموده ام.

"به حضور خوانندگان محترم به عرض می رسانم که سر چوک یک زمان منبع نقل و حکایت بود که یک "بچۀ افضل" و "کاکه های بیکار" در آنجا وجود داشت."

تبصره: جناب محترم صحرائی، آیا شما متوجه هستید، که فعلا اقلا، سال ۲۰۲۵ میلادی است و موضوع و محور بحث هم "پالیسی زبانی کشور ایران در قبال افغانستان، ستراتیژی زبانی کشور ایران در قبال افغانستان و منطقه، آله سازی های مذهبی و دینی از جانب ایران و پاکستان در قبال افغانستان"، اما شما جهت پرده پوشی از واقعیت های فعلی، جهت پرده پوشی از بطور مثال "پالیسی زبانی و استراتیژی زبانی کشور ایران در افغانستان و منطقه" به چرندیات یک قرن پیش خیز می زنید؛ اما در عین حال فکر می کنید که، کسی متوجه این نوع لفاظی های مضحک و "بی هوده های کلامی تان" نمی شود؛  در غیر صورت، این همه قصه های "کاکه های شاغل و بیکار، قصه ای بچه افضل، و نمی‌دانم قصه ای کوروش کبیر شما که در پشت پوست سی و سی و نیم هزار گاو و گوساله، آنهم با خطوط طلائی از ذوب چنین تن طلا، در داخل سرچوک کابل نازنین برای شما قصه های را سروده اند، با این بحق فعلی ما، در چه نوع ارتباطاتی بوده خواهد توانست؟ 

منظور من این است، جناب محترم صحرائی، که بیآئید لطفا در یک عصر تخصص گرائی، که کشور های جهان رفاه و مشکلات مردم شانرا، از ورای تخصص گرائی های مناسب، مرفوع می دارند، جناب شما نیز تحلیل و تفصیل مسائل تاریخی را به محققان محترم رشته ای تاریخ بگذارید، زیرا چنانچه به مشاهده می رسد، جناب شما به اصطلاح "چندان تاریخدان واقعی" به مشاهده نمی رسید، من هم از تاریخ زیاد چیزی نمی فهمیم، به همین خاطر مناظر تحقیقات علمی تاریخدانان محترم ما هستم؛ اما چیزیکه مربوط به ادب می شود، میتوانم، اندکی آنرا خدمت تان پیشکش نمایم؛ بطور مثال هر گاه در آینده، کسی را دیدید، که اسم پدرش بطور مثال "افضل" یا "کبیر و یا مقصود است، نخست اسم مکمل پدر آن شخص را سراغ نماید، که نشود، که کدام پیشوندی، کدام پسوندی نیز در اسم پدر آن شخص بوده باشد، که شما از آن بی اطلاع بوده باشید؛ بطور مثال هر گاه اسم پدر شخصی "محمد افضل" باشد و شما از سر نادانی پسز وی را، "بچه ای افضل" یاد کنید، یعنی پیشوند کلمه ای "محمد" را از اسم وی بکاهید، در آنصورت، خارج از امکان نیست، که چنین عمل شما بی ادبی نیز تلقی گردد، به هر صورت شاید این موضوعات تا به حال به شما گفته نشده باشد، اما چونکه امروز اندکی از اوقات ام را جهت تنویر ذهنی شما هموطن عزیز تخصیص داده توانستم، خواستم در لابلای قصه های از هر چمن سمنی جناب شما، این موضوع را نیز به سمع گوش های مبارک شما برسانم.

"شما حال یک "میدیا" را در اروپا در اختیار دارید"

تبصره: جناب محترم صحرائی، شما با این تصور مجازی تان باز هم به خطا رفته اید، من اصلا کدام "میدیا را در اختیار ندارم"، بلکه مانند جناب شما گهگاهی، البته اگر وقت یاری کرد، در یک پورتال وزین ملی، که به اساس سعی و کوشش و به اساس همت هموطنان محترم و ملی ما بنا شده است، یعنی از اثر علمیت و تخصص دیجیتالی همین انجینیران محترم ما که داشته های علمی- تخصصی شانرا در خدمت مردم عزیز ما قرار داده، چنانچه تذکر دادم، گهگاهی، اندک داشته هایم را با هموطنان عزیز، از جمله، با شما محترم در میان می گذارم. البته، که، کم من ضعیف و کرم شما

"سیاست می کنید و نویسندگان را توهین می کید و "نسواری" خطاب می کنید."

تبصره: جناب محترم صحرائی، نخست اینکه باید معنی و مفهوم "سیاست کردن" را بیآموزید، زیرا در اینجا این موضوع را به یک شکل غلط مطرح می کنید، یعنی من سیاست نمی کنم، بلکه گهگاهی، در صورت موجودیت وقت، نظریات ام را در بحث های اجتماعی با دیگران شریک می سازم، و یا هم برخی اوقات پیشنهادی برای یک بحث اجتماعی را با هموطنان عزیزم شریک می سازم.

ثانیا، من هرگز قصد و نیت توهین به کسی دیگری را نداشته و ندارم، هر گاه برای کدام هموطن محترم و عزیز ما، خدای ناخواسته چنین احساسی از جانب یاد داشت ها و یا پیام های من به وقوع پیوسته باشد، من در همینجا از همان هموطنان محترم و عزیز ما قلبا معذرت می خواهم؛ اما جناب محترم صحرائی، آمدیم بالای اتهامات بی جا، بروز احساسات غلیظ و لفاظی های جناب شما، که به نظر من، آنرا به یک شیوهٔ "زیرکانه" و نیز "محیلانه" مطرح می کنید، که قابل انتقاد می باشد. بطور مثال، شما ادعا می نمائید، که من "نویسندگان را توهین می کنم و نسواری خطاب می کنم."، بدون شک که شما سعی و تلاش بخرچ داده اید، که از ورای لفاظی و یک اظهار "محیلانه" موضوع جناب محترم غلام حضرت خان را نیز در لابلای این اظهار تان پیچانیده، با لفاظی تمام، از اصل و محور موضوع فرار نمائید، زیرا که:

۱. موضوعی تلخی نسوار را، من پس از یک گستاخی بی جای جناب محترم غلام حضرت خان مطرح نمودم، که شما جناب محترم صحرائی خود نیز، نتها اینکه شاهد آن اظهار غلام حضرت خان بودید، بلکه شما به اصطلاح "شریک جرم" آن گستاخی نیز شمرده می شوید، زیرا شما، دفعتا پس از یک سفر طویل صحرائی، دفعتا وارد صفحه گردیده، بدون یک رسم ادب سلام و علیکی، عاجل و نفس سوخته همان گستاخی غلام حضرت خان را تصدیق نموده، سعی به خرچ دادید، که جناب محترم غلام حضرت خان را که تازه متوجه همان گستاخی خودش شده بود، دوباره به اصطلاح "بشورانید" یا وی را در یک عمل زشت اش تقویت و معاونت نمائید؛ چنین برخورد و عمل شما را، حتی می‌توان "فضولی" نامید، زیرا هم جناب غلام حضرت خان و به تعقیب اش، هم جناب شما، بدون دلیل، بدون کدام اساسی بر من تاخت و تاز بی جا و بی مورد نمودید؛ اینکه چرا چنین کاری را کردید، یا در ذهن شما چه چیزی شما را وادار به چنین گستاخی و توهین نموده است، پرابلم شخصی شما است، اما آیا من در مقابل چنین تاخت و تاز بی جا، حق آنرا ندلشتم، یا ندارم که دلیل آن "اوقات تلخی" جناب محترم غلام حضرت خان را سرازیری نمایم؟

من دلیل "اوقات تلخی غلام حضرت خان را"، دلیل تاختن بی جائی ایشانرا به خود، از طریق یک سوالی، شاید هم از طریق یک سوال زشتی، پرسیدم؛ اما جناب محترم صحرائی، این موضوع به جناب شما چه ارتباطی دارد، که من از غلام حضرت خان، در مقابل کدام برخورد نامتعادل ایشان، چه سوالی را مطرح می کنم؟

جناب صحرائی، چرا جناب شما پس از ماه ها مفقودی تان در صحرا، دفعتا وارد سوال و جواب جناب محترم غلام حضرت خان و من شده، خواستید، وی را در عین چنین گستاخی اش، تقویت نموده، حتی کوشش کردید جناب محترم غلام حضرت خان را به مقابل من ضعیف بشورانید، یعنی وی را کوشش کردید که به مقابل همان سوال من تحریک نمائید، چنانچه همین اکنون هم از همان عمل زشت و محیلانه ای تان دست نپرداخته اید، چرا؟

جناب صحرائی، لطفا کوشش نکنید، که ورای لفاظی از حقایق و واقعیت ها چشم پوشی نموده، چیز های غلط و نادرست را در خور خوانندگان محترم و عزیز بدهید، زیرا این عمل زشت شما قابل مشاهده می باشد، توهینی را که شما خود آغازگر آن بوده اید، می خواهید آنرا به اسم من جلوه دهید؟ لطفا در آینده به چنین عمل زشت اجتماعی رو نبرید.

به هر صورت، در خاتمه شما را به خداوند متعال می سپارم.

ختم صحبت با شما.

نوت: چونکه به دلیل کمبود وقت، این سطور بالائی را بدون خواندن دوباره، یعنی با همان نوشتن بار اول و بدون خواندن دوباره، آنهم به عجله نوشته ام، از بابت اغلاط تایپی، املائی، انشائی و ساختار نازیبای

جملات در این پیام طویل ام، که منظور و هدف روشنگرانه ای را دارد، از اهل ادب معذرت می خواهم.

با احترام

حسیب الله