عزیزالقدر و نهایت محترم احمد آریا!
بار دیگر سلام ها و احتراماتم را بپذیرید.
درین سن پیری و با سپری نمودن زنده گی پر از مشقت و خصومت های خرابکارانهٔ افراد مغرض دوران مکتب، حال که از یک هموطن و «خوانندهٔ» نوشته های این پیر مرد، یک چنین برداشت می خوانم، برایم چنان یک تحفهٔ روحی است، که ممکن تا آخر روزهای کم باقیماندهٔ زنده گی ام، در برابر حسن نیت و قدردانی شما، تسویه نخواهم توانست. به هر صورت، شمابا این برداشت تان زخم های ناشی از نابودی ۴۱۱ مقاله و ترجمه در «افغان جرمن»، مرحم کردید. در تمام عمرم یک نصیحت یک دوست و فیلسوف، ممکن برایم انرژی روحی داده باشد که می گفت: «در راه مبارزه برای حق همیشه تنها خواهی بود!» سربلند و صحتمند باشید. با احترام، یوسفی
