آقای محترم اختر یوسفی بعد از عرض سلام در بارهٔ تبصرهٔ تان بر نوشتهٔ من زیر عنوان « جنگ و خشونت راه حل نیست» با آنکه دور از آداب و اصول تبصره نویسی نامی از نویسنده نبرده ایید!! باید نگاشت که:
اگر کمی دقت بخرچ میدادید در نوشته با صراحت اما مؤجز به عوامل عنوان شدهٔ جنگ و خشونت در افغانستان، سازماندهندگان و مجریان آن و پیامد های آن برای کشور و مردم ما اشاره شده است.
شما از یکطرف بصورت مطلق حکم میکنید که:(در اوضاع و احوال کنونی در افغانستان، نصایح عام اظهارات جنگ راه حل نیست، دیگر هیچنوع سودی هم ندارند.) و از طرف دیگر خود به نصایح عام و تأکید به راه های حل مسالمت آمیز مسایل کشور میپردازید.
آقای یوسفی من ندانستم که منظور تان از این تبصره چی است؟ به هرصورت در گزارش من آمده است که: بمنظور روشنی بیشتردر قبال مبارزات مسالمت آمیز،سعی میکنم در آینده طی مقالات جداگانه شیوه های مبارزهٔ مسالمت آمیز را مطابق به شرایط و اوضاع و احوال کشورما با در نظرداشت منافع علیای ملی بنویسم.
با احترام
میرزاده
