پس از تقدیم سلام به همه,
هموطنان محترم و عزیز حلیم جان حمیدی, Hazarzbek Tajiashtun جان و داکتر جان غروال, خواستم برای شما عزیزان خاطر جمعی بدهم, که نه کسی برای من در این رابطه پولی میدهد و نه هم کدام کس و یا کدام مرجعی مرا به این کار توظیف نموده است, خداوند متعال شاهد است که خاص جهت کم شدن مشکلات مردم عزیز ما, که به نظر من این مشکلات متشکل از "کانفلیکت های فردی و اجتماعی" می باشد, خواستم در رابطه داشته های علمی علوم اجتماعی را با هموطنان محترم و عزیزم شریک سازم, همینقدر و بس!
نه در فکر کدام شهرت هستم, نه در فکر کدام منافقت هستم, نه در فکر توهین و تحقیر به کدام انسان هستم. اگر کدام اظهارم, کدام گفته ام, خوش شما عزیزان نیآمده است, به اصطلاح "پول تانرا پس بگیرید." این بود اظهار صادقانه و شرافتمندانه ام در رابطه با پیام های فراوانم.
موضوع دیگر این است, که اگر چیزی بنویسیم, برخی ها می گویند, چرا نوشت, اگر ننو ئسیم, شاید برخی دیگری بگویند, که, چرا نه نوشت. همان ضرب المثل در اینجا مصداق پیدا می کند که : "اگه گفتی, میگن چرا گفتی, اگه نگفتی, میگن, چرا نگفتی. " توکل بخدا ببینیم چه می شود.
نوت: در ارتباط "تذکرهٔ حلیم جان حمیدی نیز یک مزاح و شوخی بود, ورنه من ضعیف نه ملک قریه هستم, نه ولسوال کدام ولسوالی, نه هم والی کدام ولایت; نه هم مسؤل کنترول تذکره ای کسی; فقط و فقط یک شوخی و مزاح بود. اگر این مزاح ام بالای کسی بد خورده باشد, از این بابت معذرت می خواهم.
یاران زنده و صحبت های شان باقی
و من الله التوفیق
با تقدیم احترامات قلبی
حسیب الله
