جناب محترم آقای داکتر غروال!
با عرض ادب.
شما در تبصره تان عنوانی محترم مومند صاحب می نویسید:
"لکه چی ماته لږ څه دا دواړه مستر کانفلیکت او الله محمد څرګند شوی دی باالخصوص مستر کانفلیکت نوموړۍ ډیر چالاکه او خودپسنده شخص دی ( لکه چی محترم حلیم حمیدی صاحب ډیر فوقالعاده درک کړۍ وو )"
این برداشت محترم شما در قسمت بنده درست نیست. بنده خود را می شناسم نه شما. هرگاه انرا درست تلقی نماییم، پس لا اقل در اینجا همه چنین هستند. بنده از نویسندگان اینجا تقاضا می نمایم که بنویسند که کی چالاک و خود پسند نیست و دلیل انرا هم بیاورند. صرف نظر از اینکه هر انسان خودش است و نه کسی دیگری و نمی تواند خود پسند در قدم اول نباشد و بعد اجتماع پسند، یعنی دیگران پسند. هر گاه کسی خود پسند نباشد، دیگر پسند هم شده نمی تواند. زیرا هر انچه به خود می خواهد، باید به دیگران هم بخواهد، در غیر آن زندگی اجتماعی غیر ممکن می گردد. بنده نمی خواهم که کسی بدون دلیل موجه بنده را جاهل خطاب نماید، و از دیگران هم همین توقع را دارم، که بدون کدام موجب بنده را جاهل خطاب ننماید، و هر گاه می نماید، باید دلیل انرا هم آورده و انرا ثابت نماید. ما در اینجا به اساس نورم های قبول شده فرهنگی جوامع بشری و مخصوصاٌ فرهنگ فرهنگی و اخلاقی جامعه خود می نویسیم.
یک قاعده قبول شده فرهنگی در جوامع انسانی وجود دارد ، که هر انچه به خود می پسندی به دیگران هم بپسند. بنده هیچکاه تا زمانی در برابرم بی نزاکتی صورت نگرفته باشد، در برابر کسی به خود اجازه نمی دهم بی نزاکتی نمایم.
بلی بنده چالاک و خود پسند هستم و این چالاکی یعنی فهم را از اجتماع و از فرهنگ خود و از اولیای خدا اموخته ام. مخصوصاٌ از احمقان به فرموده لقمان حکیم. چالاکی بنده در این است، که کسانیکه خود را چالاک می پندارند، و می خواهند افکار غیر منطقی خود را در اینجا به فروش برسانند، انها را با دلایل که در منطق اموخته ام ، برایشان نشان داده و در صورتیکه اشتباه بنویسم، باید در ادامه بحث انرا رد نمایند. بنده فکر می کنم که از طریق این دریچه نمی توان به شکل دیکتاتوری افکار خودرا بالای دیگران قبولاند. مسلم که هر کدام ما به انواع مختلف تجارب مختلف نموده ایم که قابل احترام باید باشد.
بشر هر گاه چالاک و خود پسند نمی بود ، تا اینجا از هر نگاه انکشاف نمی نمود. نویسنده "چالاک" هم چالاک و خود پسند است ، زمانی فکر می کند که بنده چالاک و خود پسند هستم. تنها همین جمله چالاکی را نشان می دهد، تا بتوانید بنده را در اینجا در چراغ تاریک نشان دهد. یعنی چنین چراغی وجود ندارد ، مگر اینکه خواننده گان در اینجا احمق باشند.
بنده فکر می کنم که محترم حسیب الله خودش به خواهش خود در اینجا یک وظیفه بزرگ علمی را در علم روانشناسی و جامعه شناسی به دوش گرفته اند و افرین به حوصله شان و وقت که در اینجا به مصرف می رسانند ، که طرف تایید دوستان زیاد هم قرار گرفته است ، یعنی پیدا نمودن علت اینکه چرا در اینجا و یا در مجموع صلح امیز و محبت امیز با هم بحث نمی گردد، و با خشم و دشنام و اتهام زدن. البته دلیل ان واضع است، زیرا 45 سال جنگ اثرات خود را بالای روح و روان همه نموده است و غیر از با تشنج بر خورد نمودن ، عادت به برخورد صلح امیز و منطقی را فراموش نموده ایم. و تقریباٌ عادت به چنین بر خوردهای تشنج امیز شده است.
به محترم حسیب الله پشنهاد می نمایم تا این بحثها را منحیث یک رساله علمی جمع آوری نموده تا یک خدمتی غرض اوردن صلح فکری برای جامعه خود نموده باشند و هر کس فکر می کند نامبرده را مدد رساند، مدد برسانند.
در اخیر هم از محترم مومند صاحب خواهشمندم نظر خود را راجع به جملهٌ ذیل اظهار بدارند، که توسط ان از لست جاهل ها بیرون کشیده شده است، با در نظر داشت اینکه احوال بنده را زمانی شما گرفتید بنده لازم دانستم اینجا بنویسم و معروفی صاحب هم از آن بدرقه نمودند ، و در ضمن شما حضور محترم حسیب الله خان را در اینجا خیر مقدم گفته اید. بنده هیچ ضرورت ندارم در اینجا بنویسم و وقتم را تلف نمایم. از سر و کون دوستان علم و دانش به انواع مختلف سر می کند. برای جاهلی مانند بنده جای نوشتن و جود ندارد، با وجودیکه از زور جاهل است که دانایان دانا گفته می شوند.
"لکه چی ماته لږ څه دا دواړه مستر کانفلیکت او الله محمد څرګند شوی دی باالخصوص مستر کانفلیکت نوموړۍ ډیر چالاکه او خودپسنده شخص دی"
بی ادب بیدل به نر گستان نگذری
شرمناکان با هم آنجا یک مژه خوابیده اند
