آغای ګلم شاغلی قاسم عالمی
بعد از عرض سلام محمدی
چنین به نظر میرسد که جناب تان در ویب سایت وزین آریانا افغانستان، نه تنها صد ها بلکه هزاران مضمون و مقاله و حتی رساله را، در ساحات ادبی، تاریخی، سیاسی، اجتماعی و جهانی را که جنبه اکادمیک و علمی دارد، اصلاًٌ ندیده و نخوانده اید.
به طور مثال مقاله های تحقیقی و تاریخی و ادبی استاد باری جهانی، از چنان قوت و قدرتی بر خوردار است، که قلم غبار و فرهنگ از آن عاجز است.
مقاله ها ومضامین استاد معروفی در قسمت دستور زبان و لغت زبان دری و تاراج فرهنگی ایران و دفاع از منافع علیای مردم و کشور ما، مطالبی است، که جناب شما، ان را از زبان و قلم شخص دیگری مطالعه کرده نمیتوانید.
نوشته های طلایی مرحوم استاد نوری و جناب مایار صاحب بزرگ و ده ها دانشمند و عالم دیگر، قابل تقدیر و افتخار است.
این قلم شکسته نیز در موضوعات تاریخی، مباحث جدلی را مطرح ساخته و بر حقانیت گفتارم ایمان دارم.
ارجمند گرامی شاغلی قاسم عالمی !
جناب تان از گپ های تبعیضی یاد اوری نموده و تحریر فرموده اید:«چه کلماتی نیست که به زبان میآورند کلمات [کلماتی] چون خان وردک، توپخانه، فارسیست و امثلهم.
برادر گل! معلوم میشود که جنابتان نه کتاب غبار را خوانده اید، و نه توضیحات این قلم را در مورد، منظور ریاکارانه و منافقانۀ غبار، در مورد مرحوم خان وردک.
من در آرشیف مضامینم، مضمونی در همین موضوع دارم که غبار سیاست باز و منافق، بر مرحوم خان وردک که یک از نظر حقوقی یک انسان معلول و عدیم الاهلیت بود، اتهام سیاسی بسته است.گفته اند: بیندیش بینداز.
برادر ارجمند! فارسیست و فارسیست ها، کس و یا کسانی اند که روده شان به ایران و ایرانیت بسته اند و در قسمت ترویج اصطلاحات ایرانی که توسط پالسیی ایران پرستانه، حکومت ضد ملی احمد شاه مسعود، شیر کاغذی و پلستیکی پنجشیر و ارشدالشیاطین بحران الدین و گروه های هشت کانه مزدورقُم، در کشور ما ترویج داده شد.
ترویج اصطلاحات ایرانی مانند دانشگاه، دانشکده، چالش، واکنش، ویژه، واژه، نشست، باد بزن، موشک و صد های دگر به عوض مصطلحات معمول و مروج و ترمینالوژی ملی، دلیل بی فرهنگی و فارسیست بودن و ایران خواهی است. ما برای تمام کلمات و اصطلاحات فوق الذکر، کلمات معمول و مقبول وطنی داریم و هیچگونه ضرورت به استعمال مدفوع اصطلاحات ایرانی نداریم.
توپخانه هم نام یک محله در کندهار بزرگ است مانند دشت برچی، جمال مینه، شور بازار، ده افغانان در کابل.
برادر ارجمند! آیا اطلاع دارید که شیخ سعدی ایرانی که او را مفکر بزرگ و سمبول انسان دوستی میدانند، در یک رباعی خود به توهین بزرگ و تاریخی مردم ما پرداخته و مینویسد که:
خری و احمقی و جهل به افغان دادند
شما در مورد این گفتار نا هنجار سمبل انسانیت و انسان دوستی مفکر ایرانی چه فکر میکنید؟
آیا جنا ب تان در محیط به اصطلاح با فرهنگ و فرهنگیان کابل، هرگز اهانت های ذیل را شنیده اید:
هزاره موش خور، ازبک خام کله، افغان غول، ادی دغه ده، سنگه بگیر سگه ده.
فارسی شیر و شکر است
افغانی گوز خر است
و ده های دگر
با عرض حرمت
