نهایت مسرورم که پس از یک وقفه, محترم عنایت شریف دوباره به میدیا برگشت نموده و به اصطلاح پشتش دق شده بودیم.
تحلیل ها سیاسی او نهایت اموزنده, و زرنگی او در انتقال مفاهیم سیاسی از عمق به سطح ازاین منظر منحصربه فرد به نظر می رسد. با دید و شنید دو برنامه اخیر ایشان خصوصا در مورد مشخص تعامل و عملکرد دو جانبه قدرت کنونی در افغانستان و پاکستان, تحلیل ایشان به نظرم تا حدی به میانه روی که نه سیخ بسوزد و نه کباب شباهت داشت.
وقتی کارگری را استخدام, ارزو نداریم که او با لونگی پاج در مهمان خانه سمبول نمایش قدرت به مثابه یک شهزاده مزدور باشد. بلکه توقع سود از کار او را داریم. علاوه بر دیگر انتظارات, پاکستان با اقتصاد وابسته به جنگ, سیاست غیر از هند محور و راه داشت باز ادیالوجیکی و اقتصادی با اسیا مرکزی را از طالبان توقع دارد. و در نبود دستیابی سریع به چنین دست اورد ها, کشمکش زرگری با افغانستان بعد اقتصاد جنگی پاکستان را مانند نیم قرن گذشته هنوز هم میتواند تا حدی رونق دهد.
فکتورعمده در ارتباط به داد و گرفت کشورها درمحور پول می چرخد. شناخت مسیر پول در سیاست که در لایه ها پنهان میگردد, کارساده واسانی هم نیست.
